Portugese charmes

Eén van de allereerste dingen die me opvielen toen ik hier in Portugal aankwam was de buitenaardse vriendelijkheid van de mensen in de straat. Als ik iets vroeg, in mijn toen onbestaande Portugees, werd bijna zonder uitzondering hemel en aarde bewogen; meer dan eens liep een Portugees met mij mee om me de weg te wijzen naar een fout uitgesproken lokatie. Stilaan begon ik me zelfs af te vragen of het niet voornamelijk hypocrisie was.. zo vriendelijk zijn is toch niet meer normaal..
Vandaag heb ik het finale bewijs gekregen van de Portugese charmes. Vorig weekend was ik mijn portefeuille kwijtgeraakt, nog wel terwijl mijn ouders naast me wandelden. Drama, trauma en lichte postdiefstal-schok.. al mijn documenten weg; hier is hier wel iets moeilijker om aan een nieuwe SIS-kaart, Belgische studentenkaart of bankkaart te geraken. Voor mijn identiteitskaart (ook iets dat ik hier al wel vaker heb nodig gehad) moest ik zelfs naar het consulaat in Lissabon gaan, aangezien mijn reispas thuis niet te vinden bleek.
Al deze zorgelijke gedachten bleken echter voor niets nodig te zijn, want vandaag belde een vriendelijke politieman me uit de les om me te zeggen dat mijn "carteira" gevonden was.. en werkelijk alles bleek er nog in te zitten, tot zelfs het geld toe. Ik heb de man eens stevig vastgepakt en met een vettig vlaams accent mijn dankbaarheid geuit.
Het zal dus toch geen hypocrisie zijn dat het Portugese volkje siert, want achter iemands rug hypocriet zijn is gewoon achterlijkheid.. of zijn ze echt vriendelijk...