Universidade de Coimbra
Het valt misschien tot nu toe niet echt op, maar ik moet hier ook studeren in Coimbra.
Heel september heb ik me als een volleerd taalstudent 23 uur per week beschikbaar gesteld voor de Curso Intensivo aan de faculteit van Letteren. Eenmaal gewoon aan dit moordende aantal lesuren (in Leuven heb ik gemiddeld 15 uur les per week) voelde ik me helemaal klaar voor een jaar Klinische Psychologie.. de faculteit van Psychologie had echter andere plannen... Officieel zou het academische jaar hier beginnen op 2 oktober, maar het internationale prestige van Coimbra introduceerde het, hier alom controversiële, Bologna-systeem in onze faculteit. De bachelor/master titels zullen hier in Psychologie vanaf dit jaar de internationaliteit van de hedendaagse student inluiden. Want dat zou het grote voordeel zijn van deze Europese ingreep, de verhoogde uitwisselbaarheid van studenten. Ik ben hier één avond naar een debat geweest van de studentenbeweging over Bologna, zelden zo'n chaotische studentenbijeenkomst gezien, de voor en tegens zijn blijkbaar aan elkaar gewaagd. Hoe dan ook, de administratie van Psychologie verteerde de overgang niet echt goed, waarop men maar besloot het academische jaar twee weken later te laten beginnen. Daar ging mijn hele lesritme, zo zorgvuldig opgebouwd, met vloeken en snoozen, met koffie en koude douches... ik had twee extra weken vakantie gekregen.
Ik heb dan maar van de vrije tijd gebruik gemaakt om elk Erasmusfeest met een bezoekje te vereren (een niet te onderschatten opgave) en een kleine week naar het noorden van Portugal te trekken; Porto, Braga en een schitterend natuurpark tegen de Spaanse grens.. De dag dat ik terugkeerde naar Coimbra hadden we een instuif in ons Casa Vermelha; grof geschat 200 Erasmi en een handvol Republicabewoners die onze binnenkoer van sigarettenpeuken, sangria en bierflesjes voorzagen. Na deze periode van bezinning en lichamelijke zuivering begon eindelijk mijn universitaire leven.. officieel..
Als Erasmusstudent is het geen sinecure om een lesprogramma samen te stellen dat het Leuvense programma voldoende benaderd, geen overlappende vakken bevat en tegelijkertijd ook nog zo interessant mogelijk is. De snelheid van de Portugese directieteams in acht genomen duurde het dus nog eens anderhalve week voor ik wist wie mijn definitieve klasgenootjes zouden zijn.
Les volgen is hier echt een wereld van verschil. Om te beginnen heb ik drie dagen les om 8 uur 's morgens. Op zich is dit al totale horror, daar komt nog eens bij dat een laattijdige prof meer regel is dan uitzondering. In de namiddag is dat natuurlijk best aangenaam, maar als je midden in de nacht moet opstaan om op tijd in de les te zijn lijkt elke minuut overtijd een halfuur gestolen slaap. Een academisch kwartiertje kennen ze hier niet, om de eenvoudige reden dat zeer weinig lessen dan zouden kunnen plaatsvinden. Mijn grootste klas telt een kleine dertig leerlingen, dus wegdromen op de laatste rij is er niet bij, zeker niet als de prof regelmatig checkt of de Erasmusstudenten alles wel begrepen hebben. De mogelijkheid tot roken in de faculteit wordt danig benut tot aan de deur van het klaslokaal, gsm's mogen aanstaan en afgaan zoveel ze willen, de klas verlaten behoeft geen rede en wordt niet scheef bekeken, deze morgen onderbrak mijn prof zelfs de les na een half uur omdat hij dringend een koffie nodig had.. Mijn Portugees vordert gestaag, sinds twee weken praat ik ook veel meer Portugees op kot, maar de verstaanbaardheid van een prof is zeer persoonsgebonden. De ene slikt al meer in dan de andere en traag praten komt nergens voor in Portugal. Gemiddeld genomen ben ik tevreden als ik een goeie 60% van de les begrepen heb.
De meeste vakken worden gegeven in blokken van vier uur, twee uur theorie en twee uur praktijk. Het theoretische niveau van de lessen is wel wat minder dan in Leuven, maar de extra aandacht die hier gegeven wordt aan praktijkvaardigheden compenseert dat voor mij ruimschoots, ik vind ook dat in Leuven de nadruk soms iets te veel op het wetenschappelijke ligt, maar wie ben ik.... Mooi afgewerkte cursussen kennen ze hier bijna niet of heb ik toch alleszins tot nu toe nergens opgemerkt. Hun idee van een cursusdienst is een kamer met vier kopieerautomaten, een rek met per vak een kaft waar de te kopiëren documenten wekelijks worden bijgevoegd en twee vrouwen die met vingervlugge acties een onophoudelijke rij studenten proberen bij te houden. Het feit blijft ook wel dat alles hier in het Portugees is, wat voorlopig de werklast wel wat verhoogt; het grotere percentage zuiders getinte schoonheden in de wandelgangen maakt dit echter ruimschoots goed...
Heel september heb ik me als een volleerd taalstudent 23 uur per week beschikbaar gesteld voor de Curso Intensivo aan de faculteit van Letteren. Eenmaal gewoon aan dit moordende aantal lesuren (in Leuven heb ik gemiddeld 15 uur les per week) voelde ik me helemaal klaar voor een jaar Klinische Psychologie.. de faculteit van Psychologie had echter andere plannen... Officieel zou het academische jaar hier beginnen op 2 oktober, maar het internationale prestige van Coimbra introduceerde het, hier alom controversiële, Bologna-systeem in onze faculteit. De bachelor/master titels zullen hier in Psychologie vanaf dit jaar de internationaliteit van de hedendaagse student inluiden. Want dat zou het grote voordeel zijn van deze Europese ingreep, de verhoogde uitwisselbaarheid van studenten. Ik ben hier één avond naar een debat geweest van de studentenbeweging over Bologna, zelden zo'n chaotische studentenbijeenkomst gezien, de voor en tegens zijn blijkbaar aan elkaar gewaagd. Hoe dan ook, de administratie van Psychologie verteerde de overgang niet echt goed, waarop men maar besloot het academische jaar twee weken later te laten beginnen. Daar ging mijn hele lesritme, zo zorgvuldig opgebouwd, met vloeken en snoozen, met koffie en koude douches... ik had twee extra weken vakantie gekregen.
Ik heb dan maar van de vrije tijd gebruik gemaakt om elk Erasmusfeest met een bezoekje te vereren (een niet te onderschatten opgave) en een kleine week naar het noorden van Portugal te trekken; Porto, Braga en een schitterend natuurpark tegen de Spaanse grens.. De dag dat ik terugkeerde naar Coimbra hadden we een instuif in ons Casa Vermelha; grof geschat 200 Erasmi en een handvol Republicabewoners die onze binnenkoer van sigarettenpeuken, sangria en bierflesjes voorzagen. Na deze periode van bezinning en lichamelijke zuivering begon eindelijk mijn universitaire leven.. officieel..
Als Erasmusstudent is het geen sinecure om een lesprogramma samen te stellen dat het Leuvense programma voldoende benaderd, geen overlappende vakken bevat en tegelijkertijd ook nog zo interessant mogelijk is. De snelheid van de Portugese directieteams in acht genomen duurde het dus nog eens anderhalve week voor ik wist wie mijn definitieve klasgenootjes zouden zijn.
Les volgen is hier echt een wereld van verschil. Om te beginnen heb ik drie dagen les om 8 uur 's morgens. Op zich is dit al totale horror, daar komt nog eens bij dat een laattijdige prof meer regel is dan uitzondering. In de namiddag is dat natuurlijk best aangenaam, maar als je midden in de nacht moet opstaan om op tijd in de les te zijn lijkt elke minuut overtijd een halfuur gestolen slaap. Een academisch kwartiertje kennen ze hier niet, om de eenvoudige reden dat zeer weinig lessen dan zouden kunnen plaatsvinden. Mijn grootste klas telt een kleine dertig leerlingen, dus wegdromen op de laatste rij is er niet bij, zeker niet als de prof regelmatig checkt of de Erasmusstudenten alles wel begrepen hebben. De mogelijkheid tot roken in de faculteit wordt danig benut tot aan de deur van het klaslokaal, gsm's mogen aanstaan en afgaan zoveel ze willen, de klas verlaten behoeft geen rede en wordt niet scheef bekeken, deze morgen onderbrak mijn prof zelfs de les na een half uur omdat hij dringend een koffie nodig had.. Mijn Portugees vordert gestaag, sinds twee weken praat ik ook veel meer Portugees op kot, maar de verstaanbaardheid van een prof is zeer persoonsgebonden. De ene slikt al meer in dan de andere en traag praten komt nergens voor in Portugal. Gemiddeld genomen ben ik tevreden als ik een goeie 60% van de les begrepen heb.
De meeste vakken worden gegeven in blokken van vier uur, twee uur theorie en twee uur praktijk. Het theoretische niveau van de lessen is wel wat minder dan in Leuven, maar de extra aandacht die hier gegeven wordt aan praktijkvaardigheden compenseert dat voor mij ruimschoots, ik vind ook dat in Leuven de nadruk soms iets te veel op het wetenschappelijke ligt, maar wie ben ik.... Mooi afgewerkte cursussen kennen ze hier bijna niet of heb ik toch alleszins tot nu toe nergens opgemerkt. Hun idee van een cursusdienst is een kamer met vier kopieerautomaten, een rek met per vak een kaft waar de te kopiëren documenten wekelijks worden bijgevoegd en twee vrouwen die met vingervlugge acties een onophoudelijke rij studenten proberen bij te houden. Het feit blijft ook wel dat alles hier in het Portugees is, wat voorlopig de werklast wel wat verhoogt; het grotere percentage zuiders getinte schoonheden in de wandelgangen maakt dit echter ruimschoots goed...
posted by Thomas at 5:39 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home