Convivio's

Naast de meer alternatieve studentenwereld van de Republica's, laat hier ook de mainstream student meer dan regelmatig zijn feesthart spreken. De vele kleinere feestjes en activiteiten die de hardnekkige tradities hier in stand houden zijn meestal bestemd voor de selecte faculteitsgroepen, waar Erasmi quasi nooit deel van uitmaken; daarbuiten wordt er minstens twee keer per week een convivio (m. banket o.; feestmaal o.; vertrouwelijke omgang m.; vertrouwelijkheid v.) georganiseerd. Deze Coimbraanse TD's, met een gemiddelde grootte van een stevig silofeest, werden uiteraard ook even talrijk in het eerste semester aangeboden, maar wegens het mindere weer was dat steeds indoor te doen en dan ook levensgevaarlijk overbevolkt. Eindeloze wachtrijen, claustrofobische taferelen en potentiële bijna-doodervaringen waren schering en inslag en hadden mijn mening over Portugese studenteninitiatieven geen goed gedaan. De onklopbare weersresultaten vanaf eind februari dwongen echter meer en meer convivio's de open lucht in. Het enige wat Portugese studenten bleken nodig te hebben om een solide organisatie op poten te zetten, met propere wachttijden, ademruimte en normale hartritmes, was die teug frisse buitenlucht. Meestal zijn het de binnenpleinen van faculteiten die omgebouwd worden tot ware massafestijnen en we beginnen warempel stilaan te houden van die wekelijkse openluchtconvivio's met hun 50-cent-prijzen. Dé toplocatie voor een convivio in het hedendaagse Coimbra en tegelijkertijd de meest onwaarschijnlijke plaats, is de Kruidtuin. Uiteraard niet in het dichtbeboste tropische deel of tussen de talrijke eucalyptusbomen, maar op een grindveld naast de kwetsbare fauna met slechts enkele exemplaren wiens stammen de overvloedige urine moeten trotseren... festivalsfeer dringt telkenmale onze neuzen binnen. Een doorsnee convivio biedt de studenten qua muziek zowat alles wat MTV de jeugd aanbiedt, maar ook hier zijn er bijzondere verrassingen te verwachten. Zo belandden we vorige week op een convivio op het universiteitsplein, waar bijna alleen live Fado en Portugese schlagermuziek te horen bleek... absoluut af te voeren als feestmuziek, volgens mijn bescheiden mening. Twee dagen later bevond ik me in een absoluut tegenovergestelde situatie op een convivio van Chemie, op het binnenplein van de faculteit. Voordien hadden we onze opwachting gemaakt op het absoluut uit de hand gelopen verjaardagsdiner van Andrea, een Italiaan die het nodig acht voor zijn 'slechts' 29e levensjaar amper 72 mensen uit te nodigen in een typisch Portugees restaurant, om vervolgens vanaf het begin tot het einde iedereen zat te voeren met drinkliedjes, zelf rode wijn tegen het plafond te keilen, de zowaar sympathieke baas volledig door het lint te laten gaan, in de aanpalende straat een brandkraan open te draaien om andere Italianen te verzuipen... en uiteindelijk zelf half buiten westen om 2 uur naar huis kruipt. Zonder al te veel kleerscheuren wisten we na dit drinkgelag onze weg te vinden naar het faculteitsgebouw van Chemie, waar zowaar een nogal stevige housebeat op ons wachtte. De zeldzaamheid van elektronische muziek in de zuiderse landen had me al meermaals wat nostalgisch doen meimeren over de Leuvense feestjes en ik was blijkbaar niet de enige die deze afwisseling wel kon appreciëren. Een uur later begon er een nieuwe Dj, die warempel progressive door de boxen blaasde... was ik al redelijk van het stuk in mijn viool gebracht door deze curiositeit, dan wist ik absoluut niet meer waar ik het had toen de man doodleuk één van de betere platen uit mijn nederige progressivecollectie oplegde. Achtergelaten door al mijn Erasmusvrienden, die niet dermate euforisch werden door de muziekkeuze, bood ik de Dj een schuimloze pint aan op de tonen van een vette Danny Howellser. Gedreven door de nostalgie en verbroederend met een aantal plaatselijke housejohnnies bleef ik nog een dik uur alleen plakken... op de terugweg voelde ik me als het ware licht melancholisch worden... Coimbra had me na 7 maanden toch nog danig weten te verrassen met een streepje Belgische feestsfeer.